ಇಂದ್ರಾಣಿಯ ನೆನಪಿನಿಂದ ......

ಅದು ಏಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ . ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಿಂದ ಇಂದ್ರಾಣಿಯ ನೆನಪು ಬಹಳ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಮೈಲಾಪುರದ ಕಪಾಲೀಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳಂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಒಬ್ಬಳು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಓಂ ನಮಃ ಶಿವಾಯ ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಇದ್ದಳು. ಮತ್ತೆ ಇಂದ್ರಾಣಿಯ ನೆನಪು. ದೇವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತ ನನಗೆ ಒಂದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ. ದೇವರು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಜೀವಿಗೂ ಒಂದೊಂದು ಅಸ್ತಿತ್ವ, ಸ್ವಂತಿಕೆ, ಬುದ್ದಿವಂತಿಕೆ ಏನಾದರೊಂದನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾನೆ. ಅಂತೆಯೇ ಕೆಲವರನ್ನು ವಿಕಲಾಂಗರನ್ನಗಿರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕೆಲವರನ್ನು ಬುದ್ಧಿ ಮಾಂದ್ಯತೆ ಇಂದ ಹುಟ್ಟಿಸಿರುತ್ತಾನೆ. ಇದೆ...ಲ್ಲಾ ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮದ ಪಾಪ ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೋ ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹೊರಗಡೆ ಇರುವ ಭಿಕ್ಷುಕರು, ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಕಾವಿ ವಸ್ತ್ರ ತೊಟ್ಟು ಹಣೆ ತುಂಬಾ ವಿಭೂತಿ ಇಟ್ಟು ಬಹಳ ತೇಜಸ್ಸಿನಿಂದ ಕಾಣುವ ಬೈರಾಗಿಗಳು ಇರುತ್ತಾರೆ. ಭಗವಂತ ಯಾವುದೇ ಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಅಲ್ಲವೇ ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇರಲಿ, ಇಂದ್ರಾಣಿ ಬದುಕಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಇವತ್ತಿಗೆ ಆಕೆಗೆ ಐವತ್ತಾರು ವರ್ಷ. ಈಕೆ ನಮ್ಮಮ್ಮನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಆದರೆ ನಮ್ಮಮ್ಮನಿಗಿಂತ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ಚಿಕ್ಕವರು. ನಮ್ಮಜ್ಜಿಯ ತಂಗಿ. ನಾನು ಮೆಚ್ಚಿದ್ದ ನನ್ನ ಮುತ್ತಜ್ಜಿಯ ಕಡೆಯ ಮಗಳು. ಇಂದ್ರಾಣಿ ನಾನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ದೈಹಿಕವಾಗಿ ನೂನ್ಯತೆ ಹೊಂದಿದ್ದವರು. ಮೊದಲು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗುವಿದ್ದಾಗ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇದ್ದರಂತೆ ಹಾಗೆಯೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಯಾವುದೋ ಕೆಟ್ಟ ಖಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಅವರು ಬಳಲಿದರಂತೆ. ನನಗೆ ನೆನಪಿರುವುದು ಇಷ್ಟೇ. ಇಂದ್ರಾಣಿ ಒಂದು ಲಂಗ ಬ್ಲೌಸ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ದೊಡ್ಡವರಾಗಿದ್ದ ಹೆಂಗಸು. ಯಾರೇ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರೂ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರದೇ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಲಂಗ ಬಲೆ(ಬಳೆ ಇರಬಹುದು) ಓಲೆ, ಹಾಲು ಕೊಡು ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಅವರಿಗಾಗಿ ಕುಡಿಯಲು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಲು ಅಲ್ಲ . ಆದರೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಹಾಲು ಕೊಡಿ ಅಂತ. ಆ ಅಮಾಯಕ ಮುಖ ಯಾರಿಗೂ ತೊಂದರೆ ಕೊಡದೆ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನಿದ್ದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಏನನ್ನೋ ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಏನನ್ನಾದರೂ ತಿನ್ನಲು
ಕೊಟ್ಟರೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು ಅಷ್ಟೇ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಿ ಬರುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಅನೇಕ ವಿಕಲಾಂಗ ಸಬಲ ಸ್ನೇಹಿತರ ಪರಿಚಯವಿದೆ. ಪೋಲಿಯೊ ರೋಗದಿಂದ ಸ್ವಾಧೀನತೆ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿರುವ ಸ್ನೇಹಿತರಿದ್ದಾರೆ. ಅವರುಗಳ
ಮುಂದೆ ನಾನು ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಣ್ಣವನು ಎಂಬ ಮನವರಿಕೆ ನನಗಿದೆ. ಇದೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ ಕಛೇರಿಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಇವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹಾರೈಸಿ ಅವರ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಪಡೆದರೆ ಸಾಕು ನಾನು ಧನ್ಯ. ಎಂದೋ ಸತ್ತು ಹೋದ ಇಂದ್ರಾಣಿಯ ನೆನಪು ಈಗೇಕಾಗುತ್ತಿದೆ ? ಖಂಡಿತ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಸುವಿನ ಹಾಡು ಪದ್ಯದ ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಾನು ಅರಿತದ್ದು ವರ್ಷ ಸಾವಿರದ ಒಂಬೈನೂರ ಎಂಬತ್ತೆರಡು. ನನಗಾಗ ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷಗಳು.